DE WEG NAAR ROTTERDAM….WERKELIJKHEID… OF….ILLUSIE?
Beste lopers, ik dacht laat ik weer even iets schrijven. Het is zondag middag en mijn wederhelft is heerlijk beneden met Thijs bezig.
Ik zit hier een beetje op internet en denk alleen maar aan vanmorgen 9.15 uur.
Zoals een aantal van jullie weten (of niet) is mijn droom/wens om op 5 april de marathon van Rotterdam te lopen de afgelopen weken aardig op de proef gesteld. Tijdens mijn laatste wedstrijd in Uithoorn ben ik gevallen… Gelukkig kon ik direct opstaan en weer verder lopen met nog een aardige eindtijd.
Helaas kon ik later die dag niet meer normaal en soepel de trap af thuis, toen begon de ellende. Nu zullen jullie denken, tja dit hoort ook bij het lopen (Lia zei het ook) maar helaas kwam ik er niet snel van af. Mijn knieën deden pijn en ook mijn rechter schouderblad was geďrriteerd.
Zo snel mogelijk een afspraak bij Teun Bakker gemaakt in de hoop dat hij er iets mee kon.
Nu zijn we inmiddels alweer een maand (en veel tranen) verder en vanmorgen heb ik om 9.15 uur een rondje Meije gelopen!!! Afgelopen vrijdag liep ik 15 km en dat ging niet zo lekker maar vanmorgen ging het wel weer goed!!! Mijn knieën werkte aardig mee. Ik heb een koptelefoon voor op mijn telefoon gekocht zodat ik heerlijk naar de radio kan luisteren ipv continue mijn eigen adem te horen. Het was heerlijk rustig langs de Meije, ik had weer lol in het lopen en zag Rotterdam weer iets dichterbij komen. Lia vertelde dat het vanaf mijn huis iets meer dan 20 km is, ik heb er 2.05 uur over gedaan. Een heerlijk rustig tempo en genieten van wat je ziet, daar gaat het toch om bij het lopen?
Ik weet dat ik er nog (lang) niet ben en toen ik thuis was en bedacht dat ik nog zo’n ronde zou moeten lopen (+iets erbij) moet er nog flink getraind worden, maar ik loop weer!
Morgen dagje rust en dinsdag een ronde van 15 km we gaan gewoon door!
Diana