UTRECHT MARATHON 13 APRIL 2009

 

Tweede paasdag 2009, 13 april, stond de Marathon van Utrecht op de agenda voor Wim en mij maar ook voor het vriendenkoppel; Piet, Mien en Dik.

Alle drie altijd trouw aanwezig als ik een marathon loop.

Meestal zijn we in het voorjaar in Rotterdam te vinden maar Mien had aangegeven eens aan iets anders toe te zijn.

Daar luister je dan naar want de coaches moet je te vriend houden, natuurlijk.

Wim had geen buitenlandse trip gepland in het weekend, dus schreven we ons in.

Daarnaast had Wim het plan om de week ervoor Rotterdam te lopen. Hij wilde dit met Diana doen maar zij moest afhaken vanwege een blessure, maar ook zonder Diana stond hij aan de start op de coolsingel. Alles met het doel om volgende jaar zijn 100-ste te lopen…….. wat een hobby.

 

Die maandag reden we om half 9 weg vanaf park Zomerlust om via de Meern zonder file naar Utrecht te rijden.

Veel parkeerplaatsen en een mooie ambiance in de Jaarbeurs hallen. Met elkaar in alle rust iets gedronken , omkleden, toiletje bezoeken en op naar de start.

Een kleine stadsmarathon waar uiteindelijk 525 deelnemers de finish bereikten.

Het mooie van deze marathon was het prettige publiek, de mooie route via de binnenstad naar het poldergebied rond Utrecht.

In de Meern was een keerpunt, wat zeg ik, keerpunten. Je bleef daar maar terugkomen op 12 km, 15 km, 30 km, 35 km en vervolgens richting finish waar de eerste lopers van de 21.1 km mij inhaalden.

Wim zag ik ook bij één van deze keerpunten , even wuiven en weer door. Altijd leuk!

Wat liep Wim keurig en dat een week na Rotterdam. Later bleek dat hij zich beter voelde dan de week ervoor en zijn tijd( 3.53.22) was ook beter, gaaf! Hij bleek eerste in zijn leeftijdscatagorie… zowaar een nederlands kampioen en dat zomaar op de patat party in ons huis, na afloop. Klasse hoor Wim.

 

Ik vertrok rustig, en wilde één tempo blijven lopen zonder misselijk te worden ( Rotterdam ’08) of te moe en niet lekker lopen ( Amsterdam ’08). Goede doelen en voor mij het enige wat de laatste jaren telt. Lekker dribbelen door de polder zonder in de problemen te komen. De zon scheen, beetje wind, ruimte zat, dus hupsakeetje genieten van de prachtige marathon afstand.

Familie langs de kant ( met een bezorgde blik van mijn zus en moeder die de laatste jaren zorg hebben of ik veilig thuis kom ” is het niet eens tijd om te stoppen”) en Janneke met een enthousiast hoofd midden in de polder.

Heerlijke momenten waar ik nu niet zolang stil bleef staan als de marathons vorig jaar. Ik bleef lopen en in een veilige zone, zoals ik dat nu noem.

Kende ik vroeger ( 15 jaar geleden liep ik mijn eerste marathon na lange tijd ervaring te hebben opgedaan op de 10 km en halve marathons) de trainingsschema’s met 5 trainingen in de week waar ik de nodige intervall deed en kilometers maakte om tijden te lopen rond 3.45 uur met een pr. van 3.37.37. Nu is dit anders en niet meer het doel. Soms probeer ik het om de draad weer op te pakken maar mijn fysieke belasting is door mijn thuissituatie te zwaar dus niet slim om te doen. Doe ik dan ook maar niet meer…….

 

Daarnaast wil ik meegeven dat de marathon een bijzondere afstand is waar je zeker niet te licht over moet denken. De afstand is niet voor iedereen geschikt.

Bedenk bij een marathon dat dit alleen kan slagen door goed te trainen en goed te letten op je voeding ( tijdens de training maar ook tijdens de marathon).

Het moet ook allemaal in te plannen zijn naast je werk/gezin etc.

De marathon is gelukkig ook niet de enige afstand, want hoe mooi kan de 10 km. of de 10 eng. miles zijn?

 

Weer even terug naar Utrecht waar naast de Marathon ook de 10 km. en de halve werd gelopen. Voor de lopers, lees mijzelf, erg leuk daar het levendig bleef op het parcours. Toen ik 5 km. had gelopen kwam de 10 km. top eraan en terwijl ik de lange lus ging lopen, dus de stad uit, kwam ik later de eerste lopers van de marathon tegen. Zij liepen, zoefden langs mij heen. Later kwam de halve marathon wedstrijd op hetzelfde parcours.Het voordeel was dat er publiek bleef, de posten bleven goed gevuld, kortom het was zeer sfeervol.

Ik liep lekker ( ja, Gert Jan echt waar…), Piet, Mien en Dik fietsen helemaal mee dus dat was ook erg leuk en Wim stond me op te wachten bij de finish.

Zonder gedoe de kilometers volbracht en nog onder de 5 uur ( 4.47.53) wat steeds de limiet is voor mij. Als het langzamer zal worden………………….. krijgen mijn moeder en zus toch hun gelijk en zal het tijd worden om te stoppen met deze prachtige hobby.

Maar voor nu; wat kan een mens zich goed voelen, lekker een dag ( wordt het bijna) op pad, bewegen, zweten, praten, lachen, werken, krampen wegdenken, én de beloning patat en bier party na afloop.

Zoals jullie inmiddels weten een pracht traditie bij ons thuis en dit jaar met een heuse Nederlands kampioen, wat wil een mens nog meer.

 

          

 

 

Op naar de volgende marathon……………… Amsterdam 2009 ( en Wim : die heeft de volgende marathon alweer gelopen…………. )

 

Groet Lia van Trigt.