Voor diegenen die het interesseert EN teveel tijd hebben ....

Al enige tijd sukkel ik met mijn knie. Dat is nu zodanig geworden dat er een operatie aankomt.
 Van tijd tot tijd krijg ik belangstellende vragen van een aantal van jullie, hoe het er mee gaat. Heel fijn, al die aandacht !
 Leek me leuk om jullie nu via de website op de hoogte te houden, in de vorm van een 'blog'.
 Het is wel graven in mijn geheugen want dit dagboekje is pas vandaag, 7 december, ontstaan.

  Tot betere tijden, Bart.

 ------------------------------------------------------------------------------------------

 maandag 21 december -----------------------------------------------------------------

 Vandaag de grote dag. Moet om 12:45 in het Alphens ziekenhuis zijn. 's Ochtends zijn vrouwlief en ikzelf al bezig geweest om sneeuw te ruimen anders komen we überhaupt niet weg. De reis zelf gaat langzaam maar we hebben ruim de tijd genomen en zijn netjes op tijd in het ziekenhuis.
We worden naar een tweepersoons kamer gebracht, daar zal later een zuster mij e.e.a. komen uitleggen, wordt ons verteld. Even later komt mijn mede kamergenoot en haar man. Een wat oudere vrouw, zij zal aan haar voet geopereerd worden.
Het gaat wat rommelig met die verdere voorlichting, te wijten aan sommige dienstroosters die omgegooid zijn vanwege het weer. Uiteindelijk horen we de procedure, om 14.15 uur zullen ze me, inclusief bed, komen ophalen om naar de Verkoeverkamer te brengen. Ik moet van te voren het operatieschort hebben aangetrokken. Ik krijg twee paracetemolletjes.

 Het is 14:30. De Verkoeverkamer is een kamer waar patienten liggen bij te komen die net een operatie gehad hebben en anderen die voorbereid worden voor de operatie. Blijkbaar is het mannenknieën dag want er zijn meerderen die hieraan geholpen gaan worden. De verpleegsters dollen daar een beetje over. Het is lopende band werk, maar toch krijg je aardig wat persoonlijke aandacht.
Ik krijg een infuus aangelegd, is zo gepiept en niet echt pijnlijk. Dat infuus is voor vochttoediening en voor het geval dat als het nodig is tijdens de operatie ze snel medicatie kunnen geven. Ook krijg ik plakkers op mijn borst voor de hartbewaking.
Dr van Rhee komt even langs en maakt een kort babbeltje. Ik heb mijn bril opgehouden en geen 'roesje' gevraagd omdat ik de operatie op de monitor wil kunnen volgen. Ik ben wel wat gespannen maar niet echt zenuwachtig. Ik heb vertrouwen in het ziekenhuis en de gang van zaken.

 Dan is het mijn tijd en word ik naar de operatiekamer gereden. Indrukwekkende grote lamp-armaturen boven de tafel. Die lampen zijn uit.
Ik moet rechtop gaan zitten, vooroverbuigen en me 'ontspannen' voor de ruggenprik. Mijn rug wordt ontsmet en koudgemaakt met jodium. De prik is ook zo gepiept, niet fijn maar ook niet heel pijnlijk. Is meer het idee dat ze in je rug zitten, dat vervelend is.
Er is een verpleegster die je in de gaten houdt en tegen je praat gedurende de operatie. Ze verzekert me dat ik niks hoor te voelen, het zijn geen middeleeuwen meer! Mooi zo.
De verdoving zet snel in. Er wordt een drukiverband boven mijn knie aangelegd. Ik voel aan mijn buik dat ze aan mijn benen zitten te sjorren. Raar gevoel. Ik kan het beetje volgen in de weerspiegeling in de armatuur boven mij. Ze is al begonnen te snijden en ik voel inderdaad niets. Het licht gaat verder uit en het beeld op de monitor wordt helderder. De chirurg legt uit wat ze aan het doen is en ik kan het mooi volgen. Het ziet er nogal wattig uit. Dat is weefsel dat aan de meniscus vast zit. De 'scheur' die ik had, wordt netjes glad rondom weggeknipt. Het was rafelig en het weefsel daaromheen is geirriteerd geraakt, was geloof ik de uitleg waarom ik er last van had. Mijn kraakbeen ziet er verder goed, niet versleten, uit.
Al met al is ze 25 minuten bezig.

 Het is 16:00 uur en ik word teruggereden naar de Verkoeverkamer. Ze houden je daar nog een tijdje in de gaten en je krijgt een zetpil tegen de pijn, die ik overigens dan niet voel. De verdoving zal pas na een uur of drie, vier uitgewerkt zijn.
Met een scanner wordt mijn blaasinhoud gemeten, zo'n 150 ml vol. Dat is goed, want het mag niet te vol zijn omdat je je blaas dan niet voelt, kan het overrekt raken met incontinentie als gevolg. Omdat te voorkomen zullen ze je gaan katheteriseren als het te vol is. uhhhhh, gelukkig zit ik ver van de gevaren grens.
Op mijn bed voel ik mijn benen verder niet. Een heel raar gevoel. Als ik mijn handen erop leg, voel ik warme benen, maar mijn benen voelen niets. Weird! Ik probeer op 'wilskracht' mijn voet te bewegen en dat lukt natuurlijk niet. Zo ervaart een verlamde dat dus.
Dr van Rhee komt nog even langs en vertelt dat het allemaal prima is gegaan. Op mijn vraag of ik weer goed zal kunnen hardlopen, antwoordt ze: "dat is wel de bedoeling ja". Daar vertrouwen dan maar op.

 Dan word ik weer teruggereden naar de tweepersoonskamer. De voorspelling is dat ik daar nog tot een uur of acht moet blijven todat ik zelf kan plassen; een teken dat de verdoving goed is uitgewerkt en alles weer naar behoren werkt. Ik dood de tijd met lezen van een spannend boek. Langzaam voel ik de verdovingsgrens naar beneden wegtrekken.
Tegen zevenen komt de verpleegster langs en ze vraagt me op een kaart met schaal van 1 van 10 mijn pijnervaring aan te geven. Ik geef het een drie. Het is wel wat vervelend maar niet meer dan dat. Ik krijg nog twee paracetemolletjes.
Ook vraagt ze me of ik kan staan. Per slot van rekening , had ik de aantekening 'functioneel dynamisch', althans dat zou het moeten worden. Dus zonder gebruik van krukken verder. Het staan ging wel, maar durfde het toch nog niet goed omdat ik nog verdoving voelde in mijn voeten. Een half uurtje later ging dat wel en kon ik zowaar al weer een beetje rondlopen. Raar dat dat zo snel al weer kan.
Mijn kruis was nog volledig verdoofd ... not a fun feeling .... maar daar hadden alle mannen last van, werd me verzekerd. Gelukkig maar.

 Tegen achten arriveren mijn vrouw en jongste zoon. Het is fijn ze weer te zien. De laatste resten van verdoving zijn nu ook uitgewerkt en ik kan een plasje produceren. Ontslag volgt. Ik heb 3 naproxen tabletten tegen de pijn gekregen (om de 8 uur) en verder mag ik om de zes uur twee paracetemolletjes. Veel pijn heb ik overigens nog niet gekregen. Komt ook wel dat doordat de knie gefixeerd is door het drukverband dat pas na 24 uur verwijderd mag worden. Kleine stukjes lopen in huis gaat zonder veel pijn.

 Al met al een enerverende dag. Ik heb bewondering voor de de gehele organisatie. Professioneel en toch heel menselijk. Hoop dat het herstel ook goed gaat.

 maandag 14 december -----------------------------------------------------------------

 Vandaag naar de voorbespreking van de operatie gegaan. Ter plekke moest ik een vragenlijst invullen en werd er een hartfilmpje gemaakt. Dat filmpje is de standaard procedure voor mensen boven de 45 jaar. Ook werd dmv een klein apparaatje om de vinger mijn bloedzuurstof gehalte gemeten. Heel handig , gaat adhv kleur van je huid rond je nagel.
 Daarna een gesprekje met een anesthesist. Zij ging mijn vragenlijst door, had het hartfilmpje bekeken en vertelde wat de procedure was op die dag. Ook vertelde ze over de anethesie. Er zijn twee varianten, volledige verdoving of lokale verdoving middels een ruggenprik. Bij knie operaties wordt meestal de lokale verdoving gedaan. Een ruggenprik is nauwelijks pijnlijk omdat vooraf de plek op de rug koud gemaakt wordt en vervolgens wordt een hele dunne naald gebruikt. (Bij neurologische operaties gaat de ruggenprik met een dikke naald en dan is het wel pijnlijk.)
 Als je wilt kan je de operatie volgen op een monitor. Na de operatie wordt je op zaal gebracht totdat de verdoving volledig is uitgewerkt en je ook weer kan plassen. Het geheel, voorbereiding, operatie en zaal, neemt bij elkaar een ochtend of een middag in beslag.

 maandag 7 december -----------------------------------------------------------------

 Vanmorgen bespreking van de scan bij Dr van Rhee. Toch enorm mooi. 4 grote monitoren waardoor ze door de knie heen kan "wandelen". Had denk ik netjes stilgelegen in Leiderdorp want het was haarscherp. Haar eerdere conclusie dat het een scheur in de buitenste meniscus was, klopte. Die scheur werkt als een soort ventiel, dus het knievocht kan wel naar buiten maar niet meer terug. De bobbel (cyste) was levensgroot te zien. verder waren meer holtes te zien die met elkaar verbonden waren en door de scheur met vocht gevuld werden.
 De oplossing wordt een kijkoperatie waarbij dan een stukje van de meniscus afgeknipt wordt. Had op internet gelezen dat als de scheur in de buitenste stuk van de buitenste meniscus zat, dat men ook nog weleens tot hechting overging. Helaas zei ze, was dat niet op mij van toepassing. Gold meer voor 18-jarige patienten en moest ook op precies de goede plek zitten .. details ben ik alweer kwijt. Maar achteruitgang van de knie en van alles in het lichaam begint op je dertigste. Zou goed kunnen dat mijn 18 augustus probleem deze blessure heeft veroorzaakt, maar het kon er in aanleg al veel eerder zitten.
 Heb helaas vergeten te vragen, hoe groot stuk van de meniscus afgehaald zou gaan worden.
 Op mijn vraag of ik daarna wel weer gewoon kon hardlopen, antwoordde ze bevestigend. Gelukkig maar !!!!!! Hardlopers belasten meer de binnenste dan de buitenste meniscus.
 Wel zat mijn cyste precies op de plaats waar ze een snede willen maken voor inbrengen van de 'slang', dus begint de operatie eerst met het verwijderen van de cyste.

 De operatie gaat plaatsvinden op 21 december; voorbespreking op 14 december. Ik heb allerlei boekjes meegekregen om door te lezen.
 Het komt nu toch wel dichterbij. Eng....

 zaterdag 28 november --------------------------------------------------------------

 Krijg toch wel meer last van knie. Hardlopen doe ik allang niet meer. Soms tijdens autorijden voel ik het als een soort beklemde zenuw in mijn onderbeen.
 Bobbel is ook groter geworden. Is wel leuk om te showen en neefjes en nichtjes af te schrikken...want het ziet er eng uit.
 Maar goed dat ik geopereerd ga worden.
 Van Lia gehoord dat ook Jan van Wouwe last van zijn knie heeft. Daarentegen gaat het met Kees heel goed. Mooi !!

 

 donderdag 26 november --------------------------------------------------------------

 Leiderdorp, MRI scan.MRI staat voor "Magnetic Resonance Imaging". Idee is dat je in een koker ligt (gelukkig mocht mijn hoofd erbuiten blijven, anders weet je maar nooit of je claustrofobisch wordt). Dan beweegt onzichtbaar in de buis een scanner die een heel sterk magneetveld opwekt (1 Tesla). Dat magneetveld zorgt ervoor dat de kernen in de cellen gaan 'trillen' en die sturen weer golven uit, die opgevangen worden. Hiermee kan allerlei weefsels zichtbaar gemaakt worden.
 De scanner beweegt van voor naar achter en links naar rechts, waardoor de computer een 3D beeld kan maken.
 De opname zou een kwartier gaan duren en ik moest mij knie heel stil houden. Of ik muziek wilde ? Ja waarom niet. Bleek radio 3 te zijn, niet mijn keuze, maar OK. Bleek dat net de 'moppentrommel' uitgezonden werd ... gelukkig waren de moppen niet leuk, dus ik kon netjes stil blijven liggen.
 Na afloop vroeg ik of er wat te zien was, maar ze zei dat als ze al wat zag, mocht ze het toch niet zeggen. Tja , begrijpelijk.
 Bespreking 7 december in Alphen.

 dinsdag 24 november ----------------------------------------------------------------

  Vandaag afspraak in het Rijnland ziekenhuis, lokatie Alphen. Eerst een Röntgenfoto maken. Ik kom netjes op tijd in de wachtruimte en het valt me al op dat er geen groot verloop is. Er worden geen mensen opgeroepen naar de behandelkamer, maar ook komen er nieuwe wachtenden bij. Even later blijkt waarom. Het 'ontwikkelapparaat' is kapot. Mensen na mij zijn afgebeld. de wachtenden krijgen koffie maar even later wordt toch gezegd dat je wellicht beter een nieuwe afspraak kan maken omdat ze niet weten wanneer het gerepareerd zal zijn. Ik besluit toch te wachten, immers ik had al een vrije dag opgenomen en hoop het beste ervan. De een na andere vertrekt en ik ben op het laatst de enig wachtende. Maar niet tevergeefs, want na een uur kan ik toch terecht.

 Daarna door naar Dr. van Rhee, dezelfde die Kees had. Was verbaasd dat het een vrouw was. Waarom eigenlijk ? You male pig chauvinist. Zij bekeek de foto op 24" ? scherm. heel indrukwekkend en mooi. Ze keek naar eventuele slijtage van het kraakbeen , losje stukjes kraakbeen of breuken. Dat was allemaal niet te zien. Verder een rij vragen en gesjor aan mijn knie . Haar diagnose daarvan was , waarschijnlijk scheur in de buitenste meniscus. Maar omdat zeker te stellen zou een MRI scan nodig zijn, echter die moest in Leiderdorp gemaakt worden.
  Gelukkig zou ik daar donderdag al terecht kunnen. Ik kreeg een boekje over MRI scan mee.

 

 

 donderdag 5 november ---------------------------------------------------------------

  Naast de website communicatie schrijf ik Lia : "Weet nog niet of ik morgen langskom. Behalve de donderdag (hard)loop ik helemaal niet meer."
 Maar ik ga toch. Ik heb de knoop doorgehakt en ga het medische circuit in. Lia kondigt aan het eind van de training de overgang van Michel en Brent naar groep 1 en mijn vooralsnog stoppen aan. Raakt Aad opeens drie loopmaatjes kwijt ... maar gelukkig is dat gat door Rodney en Mike opgevuld, heb ik later gehoord.

 donderdag 29 oktober ---------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training. Lia heeft Kees Schutter uitgenodigd om even voorafgaand aan de training over zijn operatie en herstel te spreken. Dat komt goed uit! Hij vertelt dat hij al heel lang sukkelt met zijn knie en blij was dat hij de operatie heeft ondergaan. Had ie veel eerder moeten doen! Hij zit nu in de herstel periode.
 In deze week ook een positief verhaal gelezen in de krant over de hoge kwaliteit van Rijnland ziekenhuis op het gebied van Orthopedie. Zal ik ziekenhuis aandurven? De training zelf gaat weer wat slechter dan vorige week. Laatste weken is een neergaande spiraal te zien.

 maandag 26 oktober -----------------------------------------------------------------

 Afspraak bij de fysiopraktijk voor een echo. Deze praktijk is gelegen in het Amsterdamse bos. Op een steenworp afstand van het startpunt van de jaarlijkse Midzomernachts cross. Hij smeert een gelletje op mijn knie en op een scherm kan ik volgen wat hij ziet. Hij ziet met elkaar verbonden holtes waar vocht in zit. Er zit geen kraakbeen in de bobbel. Maar waarom dat vocht er zit kan hij niet zien. Gevolgen van een ontsteking of van problemen met de meniscus. Daarvoor is een orthopeed nodig.
 Zal ik het medische circuit met ziekenhuizen ingaan ? Het is nogal wat. Maar ja hardlopen is wel mijn lust en leven. Ben daardoor ook 15 kg gewicht kwijt geraakt en dat wil ik graag houden. Zonder hardlopen zal dat niet lukken.

 donderdag 22 oktober ---------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training.

 donderdag 15 oktober ---------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training. Heb Lia verder op de hoogte gebracht en verteld dat "Ga me komende donderdag wat inhouden op de training denk ik . Probleem is dat na inspanningen van een langer dan een uur ik er toch wel last van krijg." Loop niet meer met de "fore-runners" mee

 maandag 12 oktober -----------------------------------------------------------------

 Afspraak bij de fysiotherapeut van mijn werkgever IBM. Lekker laagdrempelig omdat het in mijn werkkantoor is. Hij hoort de klachten aan, voelt, buigt een kneedt. Hij denkt aan een bursites (slijmbeursontsteking) en raadt een echo aan om te kijken of het alleen vocht is of wellicht een inkapseling van een stukje losgeraakt kraakbeen.

 zaterdag 10 oktober ----------------------------------------------------------------

 Duurloop 12 km.

 donderdag 1 oktober ----------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training. Met Annemieke gebabbeld over de blessure. Van haar twee boeken geleend : Ed Hendriks Sportmedische diagnose en therapie & Sesam Atlas van de Anatomie. Indrukwekkend allemaal. Een knie is toch wel een heel complex gebeuren. Al die Latijnse termen maken het begrip ook niet gemakkelijker. Ik google en kijk wat rond op de diverse fora. Wordt toch tijd om professionele hulp in te schakelen.

 zondag 4 oktober -------------------------------------------------------------------

 Duurloop 25 km. dat was toch wel wat te veel van het goede. Ondanks dat ik rustig liep had ik op het eind toch wel veel last. Heb niet meer de hoop dat dit allemaal vanzelf voorbij zal gaan.

 donderdag 1 oktober ----------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training

 zondag 27 september ----------------------------------------------------------------

 Zevenloop wedstrijd. Mijn eerste 10 EM wedstrijd ooit. Dat is mooi, loop ik in ieder geval een PR. Het gaat lekker maar ik durf niet tot het gaatje te gaan.

 donderdag 24 september -------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training

 zaterdag 19 september --------------------------------------------------------------

 Duurloop 12 km.

 donderdag 17 september -------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training

 maandag 14 september ---------------------------------------------------------------

 Wedstrijd 10 KM Oranjeloop Roelofarendsveen. Een test-case hoe mijn knie zich houdt. Ik ga vlotter weg en loop een goede tijd. Knie is niet beter, maar het gaat redelijk.

 zaterdag 12 september --------------------------------------------------------------

 Duurloop 20 km. De plannen om de marathon te lopen in oktober heb ik laten varen. dan zou ik veel meer moeten trainen. De duurloop gaat wel lekker overigens. na afloop is de bobbel op mijn knie iets groter, maar geen grote last van.

 donderdag 10 september -------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training

 maandag 7 september ----------------------------------------------------------------

 Duurloop van een uur

 zondag 6 september -----------------------------------------------------------------

 De Halve van Nieuwkoop. 'Normaal' loop ik dan ook de halve, maar dat lijkt me beter nu niet te doen. Ik loop lekker de 10 km en neem me voor niet voluit te gaan. Dat doe ik dan ook niet, zeker de eerste helft doe ik rustig aan, babbel met deze en gene en eindig toch weer aardig fanatiek.

 donderdag 3 september --------------------------------------------------------------

 Donderdagavond training

 donderdag 27 augustus --------------------------------------------------------------

 De jaarlijkse kermisloop. Heuveltje op en af... dat durf ik echt nog niet.
Ik meld me af bij Lia : "jammer genoeg zal ik er niet bij zijn ... heb last van mijn knie gekregen ...... balen ."

 maandag 24 augustus ----------------------------------------------------------------

 Het gaat weer beter met mijn knie. Klein bobbeltje aan de zijkant van mijn knie maar verder geen last. Rustig duurloopje gedaan van 1 uur. Gaat redelijk goed.

 donderdag 20 augustus --------------------------------------------------------------

 Weeralarm afgegeven door de KNMI. De training wordt afgelast door Lia. Komt goed uit.

 dinsdag 18 augustus ----------------------------------------------------------------

 Vandaag de 200 meter-training uit de Verheul methode.Daar train ik al een tijdje mee. Dat is 15 keer steeds 200 meter in een bepaald tempo gevolgd door 200 meter dribbel. Naast de 200 meter zijn er ook de 400 meter en de 1 km trainingen. De 200 meter trainingen zijn het snelst.
Eerst zo'n 8 minuten inlopen. Dan wat rekken en strekken om vervolgens een aanvang te maken met de training.
Ik sta bovenaan de Hogedijk aan het begin van de Zevenhovenseweg. Met grote stappen ga ik heuvelafwaarts.....
Na een 100-200 meter, schiet het opeens in mijn rechterknie. Ik doe even rustig aan en probeer het later weer . Maar dat gaat toch niet lekker. Nog wat verder dribbelen en even later weer proberen. Nee dat gaat het niet worden, dan maar naar huis. Afwisselend wandelend en dribbelend.
Thuis geijsd. Ik heb wel vaker last van mijn knie , maar dit had ik toch niet eerder meegemaakt. Hopelijk gaat het over.

 daarvoor ---------------------------------------------------------------------------

  Lekker drie tot vier maal per week aan het trainen. Loop zo'n 40 km per week. Heb nog niet besloten of ik aan de oktober marathon van Eindhoven of aan die van Amsterdam ga meedoen.